GEZİ NOTLARI -I-

GEZİ NOTLARI - I-

Günümüzde dünyanın her yöresine tur programları, TV’de canlı tur yayınları, hatta cep telefonlarında video ve anlatımlar o kadar çok arttı ki;  on yıl evvelki bir gezi notlarının ilgi çekeceğinden emin değilim. Ama politik nedenlerle bir İsrail gezisi şu sıralar pek olası değil. 

Bu nedenle 2010 yılındaki İsrail ve Mısır gezimizi paylaşmaya karar verdim. Yazı bir hayli uzun olduğundan parçalara bölerek paylaşacağım. Tur programı gereği önce Atina ve Mısır var. İlginize ve sabrınıza…

Sevgili Şart;

30 Eylül öğle üzeri Marmaris’e hareket ettik. Akşam saat 18 sularında Aydın’ı tuttuk ve orada konakladık. Sabah Akyaka’da biraz eğlenerek saat 11 gibi Marmaris’e otelimize giriş yaptık. Hava sıcak, deniz nefis, daha bavulları açmadan Belma denize attı kendini. Ben de plaj barda oturup bir bardak bira içtim. On beş yirmi dakika sonra Belma geldi. Yemeğe gitmek niyetiyle ayağa kalktım fakat baş dönmesiyle oturma ihtiyacı hissettim. Bir dakika sonra yeniden kalktım. Daha doğrusu kalkma teşebbüsünde bulundum. Sonrası yok. Ne kadar sürdüğünü bilemediğim bir baygınlıktan, derinlerden bir yerden Belma’nın “Yavuz, iyi misin Yavuz”  endişeli seslenişi ile zorla gözlerimi açtım. Başıma toplanmış kalabalık, yüzüme atılan sular nedeni ile üstüm ıslak, şiddetli mide bulantısı, baş dönmesi, müthiş bir yorgunluk. Hiç iyi değilim ama Belma’yı rahatlatmak için biraz ses, biraz el hareketiyle “iyi” olduğumu söylüyorum o kadar. Yere yığılmamam için Belma kucaklamış, yardım istemiş, dayanmış olduğum gözlemeci kadının peykesine dört beş kişi zorlukla oturtmuşlar. Ambulans çağrılmış. Nitekim bir iki dakika sonra geldi. Sedyeye alındım. O sırada ölçülen tansiyonum altı. Hastaneye gitmemiz gereğini söylediler. Belma birkaç dakika kendisini beklemelerini isteyerek, zorlukla şortumun cebindeki oda ve kasa anahtarlarını, cep telefonunu aldı.

Ambulansta sedyeye bağlı, gözlerim kapalı Belma’yı bekliyor ve onun sağlığı için dua ediyorum. Karşılaştığı travma benimkinden çok daha büyük. Ama her zamanki soğukkanlı ve itidalli davranışıyla kimliğimi ve para almış.   Siren sesleriyle Ahu Hetman isimli özel hastaneye intikal ettik. Hemen bir dâhiliyeci ve bir kardiyolog müdahale etti. Bu arada tansiyonum önce 7 daha sonra 11’lere kadar yükseldi. Mide bulantısı ve baş dönmesi devam ediyor. Serum bağladılar, ısrarla göğüs ağrısı soruyor, enfarktüsten şüpheleniyorlar. Yirmi dört saat gözetim altına almayı uygun buldular. Servise çıkarılıp yatırıldım.

Müşahede altındaki süre otuz saati buldu. Çok şükür, kan bulgularım ve enzimler, elektrolar, şeker düzeyim iyi. Tansiyonum normallere geldi. Seyahate çıkmamda sakınca görmediler. Yine de rapor ve elektrolarımı Bursa’ya müdavi doktoruma fakslayarak onun da yorumunu aldım. Belma’nın yolculuktan vazgeçelim tekliflerini şiddetle reddediyorum. Onun kendisini ve moralini toparlayabilmesi için bu şart.

Neyse, iki gün daha dinlenme ve denizden sonra 3 Ekim Pazar sabahı saat 9 gibi Marmaris limanına geldik. Gemimiz Zenith yanaşmış tamamı Avrupalı turist yolcularını indirmekte. Hazır bekleyen otobüsler onları alarak ekstra turlara götürdüler.

Bizler de 14 Türk yolcu gemiye alındık.  Dört aile Muğla’dan.  Bursa’dan emekli bir jandarma albayı ve eşi, İzmir’den emekli bir tuğgeneral ve eşi. Pasaportlarımızı teslim edip, gemi içi kartlarımızı aldık. Bu dördüncü crius yolculuğumuz. Bu manyetik kartlar bir anlamda kimlik kartlarımız. Limanlara iniş binişlerde pasaport yerine geçiyor, kamara kapımızı açıyor ve gemi içi harcamalarda, kazino’da, freeshop’da ve limanlarda ekstra turlara katılımda kredi kartı yenine geçiyor. Seyahat şirketimiz Pullmantur’da her şey dâhil sistemi geçerli. Kamaralarımıza yerleştik, bavullarımız gelmiş. Kamaramız dış kabin ve güzel ama gemi çok büyük değil. On iki güverte ve sadece 1800 yolcu kapasiteli.

Saat 13.- gibi demir aldık. Kitaplarımızı alıp üst güverteye, havuz başının camla kapalı koltuklarına yerleştik. Datça Kıyılarını seyrederek yol alıyoruz. Açıklarda Simi Adası.   Rotamız Pire. Kısmetse sabah 08’de orada olacağız.

4 Ekim pazartesi;

Pire Limanı çok geniş. Büyük bir doğal körfezin karşılıklı iki kıyısı rıhtım düzenlemesinde. Yunan Adalarına sefer yapan onlarca feribot, deniz otobüsleri, iç hat gemileri, şilepler ve bizler gibi, sayısı ona yaklaşan crius gemileri bordalamış. Yolcuların tamamına yakını boşaldı. Çoğunluğu İspanyol, Portekiz ve Yunanlılar.  Dün akşam yemeğinde mutfak ve lokanta personeli onları bir gösteri ile uğurladılar. Personelle bir haftalık birlikteliğin doğurduğu samimiyetle sirtakiler oynandı.

Gemi buradan yeni yolcularını alacak. Turun başlangıç noktası burası. Limanda bir taksi ile pazarlık ederek üç saatliğine Atina’yı turlamak üzere ayrıldık. Şoförümüz Hıristo’nun benim seviyemdeki İngilizcesiyle şehri dolaşmaya başladık.

Daha evvel Atina’yı panoramik görmüş ve Akrepol’e çıkmıştık. Bu yüzden evvelce hazırlamış olduğum notlar doğrultusunda tura Plaka bölgesi ile başladık. Burası Akropolis’in bulunduğu tepenin hemen eteklerinde Atina’nın en eski yerleşim bölgesi. Daracık sokaklarında günlük hayatı görebileceğimiz iki bölge sırasıyla Anafiotika ve Plaka.
Anafiotika, Akropolis’in hemen altında yer almakta. Google’nin verilerine göre bölgenin karakteristik özelliği, çoğu Yunan yerleşiminde de görülen, beyaz boyalı yazlık evler ve pencerelerin, kapıların önlerini süsleyen sardunyalarmış. Biraz ilerisi ise Plaka. Burası tavernaları, daracık taş sokakları, sokaklardaki satıcıları, sardunyalı cumbalı evleri, antika dükkânları, galerileri ve yemekleriyle ünlü imiş ama en yoğun olduğu zaman güneş battıktan sonra başlarmış. Rembetiko, uzo ve lezzetli Yunan yemekleri eşliğinde eğlence sabaha dek devam edermiş. Tabii bunu yaşama şansımız olmadı. Üstelik sardunyalı pencereleri de görmedik.  Civarda el işi, nakış işleri ve tabloların sergilendiği Yunan Halk Sanatları Müzesi, onun karşısında yer alan Çocuk Müzesi ve Klasik Yunan – Roma heykelleriyle Bizans ikonalarının sergilendiği Kanellopoulos; Arkeoloji ve Bizans Müzesi varsa da beni müzelerin beni ilgilendirmediğini bilirsin.

İkinci hedef Atina’nın en önemli meydanı olan Syntagma Meydanı, Yunanca’da Anayasa Meydanı anlamına geliyor. Meydanın hâkim yapısı Parlamento Binası. Binanın meydana bakan ön cephesinde Meçhul Asker Anıtı var. Parlamento’yu koruyan askerlerin (evzoneler)  Önünde birer fotoğraf aldık; bütün turistler gibi. İlgi çekici nöbet değişimi töreni evvelce görmüştük.  Ponponlu ayakkabılar ve pilili etekler. Bir söylenceye göre, askerlerin eteklerindeki 400 adet pile, ülkenin Osmanlı yönetiminde geçirdiği 400 yılı sembolize etmekteymiş. Biraz ilerideki Zeus Olympias Tapınağı ve hemen yakınlarında 2004 Olimpiyat Oyunları’na ev sahipliği yapmış olan Panathenaiko Olimpik Stadyumu bizleri çok entrese etmeyen yerler.

Arabamızla meydanı dönüp parlamento binasının arkasına dolanınca Atina’nın en gözde semtlerinden biri olan Kolonaki. Küçük, yokuşlu bir meydan, ortasında bir park yer almış.    Syntagma Meydanı’nı Kolonaki’ye bağlayan bulvar boyunca konsolosluklar şık binalar, butikler, ünlü modacıların mağazaları, sıralanıyor. Kentin en pahalı bar ve restoranları da burada imiş.  Bu bulvarda yer alan, Belma’nın kapısına kadar gidip, şöyle bir göz attığı evlerden biri müze. Ev eskiden Yunan diasporasının ünlü ve varlıklı ailelerinden Benakilere aitmiş. Müzede Helenistik ve Roma dönemine, Hıristiyanlık dönemine ve Ankara, Kapadokya, Batı Ege Yunanlılarına, Osmanlı ve evvelce İskenderiye’de yaşadığı için Mısır medeniyetine ait sergilenen eserlerin tarihi M.Ö. 7000 yıllarına kadar uzanıyormuş. 

Sonraki hedef Monastiraki; burası da Plaka ile benzerlikler taşıyor. Hediyelik eşyalar, biblolar satan dükkânlar, küçük barlar ve kahvecilerle dolu. Pazar günü kurulan bitpazarında uygun fiyatlı eşyalar, hediyelikler, antikalar, kıyafetler, gümüş, bakır, bronz eşyalar bulunabilirmiş. Tabii onu görme şansımız da yoktu. Şoförümüz katedralin önüne park etti, ayrıldık. Katedral tamirde olduğundan içi iskelelerle kaplı, görecek bir şey yok.   Monastiraki Meydanı’nın güney kısmında Osmanlı döneminde kalma Tzisdarakis Camisi var. Günümüzde seramik sergisine ev sahipliği yapmakta. Meydanı ve ara. Sokakları biraz dolaştık, Kebapçı ve lokantalar yoğunlukta, bir yerde birer kappiçino içtik. Marka mağazaların aralarına sıkışmış dükkânlar bir zamanların Mahmut Paşa’sını andırıyor. Hâlâ daha çok sayıda manifaturacı var.

Yeniden arabamızdayız. Şoför efendi ve Avrupa terbiyesinde bir adam. Her iniş binişlerimizde inip kapıyı açıyor. Biraz evvel yayan dolaştığımız Monastiraki metro istasyonundan Athinas Caddesi’ne sapıp sıkışık trafikte sokak boyunca sağlı sollu kurulmuş pazarı görüyoruz. Burası Atina’nın merkez pazarı imiş. Bu pazarda et ve balıklar yolun sağında, sebze ve meyveler ise solunda satılırmış. Görüntü hiç yabancı değil. Dükkânların önüne çıkarılmış, her çeşitten sepetler, saçaklarına asılmış teneke ve galvaniz mutfak eşyaları, kaldırımlara taşmış yemiş çuvalları ile bir Anadolu kasabası çarşısı görünümünde.  Biraz ilerleyince Kotzia Meydanı geliyor. Sonra solumuzda Belediye Binası ardından da Omonia Meydanı. Burada Ulusal Arkeoloji Müzesi var.

Saat dolmadı ama Atina bitti. Belma’nın arzusu ile yeniden şehrin etrafından geniş bir tur alarak Akrepol’ün aşağıdan en iyi göründüğü ve bütün tur otobüslerinin park ettiği alana geliyoruz. Atina'nın kuruluş yeri olan Akropolis, mitolojik öykülere bakılırsa Athena ile Poseidon'un kentin hâkimiyeti için mücadele ettiği yer. Kente ismini veren zafer tanrıçası Athena'ya adanan ve bugün Akropolis'in en önemli yapı kalıntılarını oluşturan kutsal mekânları( Parthenon; Erectheion ve Athena Nike tapınakları) arka fona alarak resim çektiriyoruz.

Atina bu kadar. Caddeler temiz, muntazam ve ağaçlıklı. Genelde dut, mandalina, turunç ağaçları tercih edilmiş.  Şehir yeni olduğundan mamur;

 Yunanların 1821 yılında Yunan İsyanı ve Osmanlı egemenliğine karşı ayaklanmaları, 1832 yılında imzalanan İstanbul Antlaşması ile bağımsız bir ülke olarak tanınmasıyla sonuçlanmış Yunan bağımsızlığının yıl dönümü olan 25 Mart 1821 Yunanistan'da ulusal tatil günüdür. Bu tarih özellikle Meryem'e İsa'nın doğacağı vahyinin verilme günü olan Müjde ile aynı güne denk getirilmiştir. Bağımsızlık kazanılmış ama bu kez Avrupa devletlerinin müdahalesi ile Alman kralı Ludving’in on yedi yaşındaki oğlu Otto Kral olarak atanmış. Otto yanında naibi ve 3500 askeri ile o dönem ülkenin en önemli merkezi olan Larissa’yı  (Mora Yenişehir) başkent ilan etmiş. O yıllarda Atina sadece 5000 nüfuslu, eski ve harap bir yerleşim bölgesi. Akrepol ve eski Bizans kalıntıları dışında hiç önemi olmayan bir yer. Otto 1836’da başkenti Atina’ya taşımış ve şehri imara başlamış. İmar için gerekli kaynağı Yunan halkı üzerine saldığı çok ağır vergilerle karşılayınca halk yeniden isyan etmiş. 1843’de kralı devirip sürmüşler. Fakat bu kez de Avrupa ülkeleri Danimarka kralının yine 17 yaşındaki prensi William’ı 1. George adı ile tahta geçirmişler. Bugün Atina’nın nüfusu 5- 6milyon civarında ve ülke nüfusunun nerede ise yarısı burada yaşıyor.

Gemiye dönerek öğle yemeğimizi aldık. Biraz sonra tekrar çıktık ve Pire’yi bir mini tren ile şöyle bir dolaştık. Pire ile Atina tamamen birleşmiş. Burası da bir liman kentinden ziyade mamur bir Avrupa şehri. Saat 16 gibi gemimize döndük.

Gemi yeni yolcularını almakta. Nerede ise tamamı İspanyol ve Portekizli. Güvertede, teker teker ayrılan Crius gemilerini izleyerek akşamı ettik. Yemek salonundaki akşam yemekleri daha öndeki seyahatlerimizde olduğu gibi saat 20 ve 21.30’da olmak üzere iki gurupla veya açık büfede self servisle alınıyor. Biz erkenciyiz. Masamız altı kişilik.  Mahir ve Nevres beylerle oturuyoruz.

5 Ekim Salı;

Bugün tam gün denizdeyiz.  Sabah her gemi turunda olduğu gibi alârm tatbikatı yapıldı. Can yeleklerimizi takarak tahlisiye toplanma noktalarına gittik Öğleden sonra ise bütün yolcuları guruplar halinde disko da topladılar. Bir masa arkasına oturmuş üç İsrailli Hanım görevli ve başlarındaki, Hahamın önünden ellerimizde pasaportlarımızla teker teker geçtik. İncelendik ve İsrail’e girişimiz onaylandı, vize belgelerimizi receptiondan alacağız. Akşamüzeri ise kaptanla tanışma ve resim çektirme etkinliği oldu. Sonra kaptan tiyatro salonunda zabitanı tanıttı. Kaptan İtalyan, zabitan hepsi farklı milletten olmak üzere personelin tamamı toplam 30 ülkeden oluşmuş. Akşam yemeğimiz ise gala konseptinde olduğundan kıyafetli. Geceleri Show var ama ben erkenden çöküyorum. Belma izliyor.